Adı Mine... Şiiri - Yorumlar

Olumsuzluklara rağmen kendimiz için bir şeyler yapmalı.. Özlemleri körüklese bile..

Kaleminize sağlık Mine Hanım..Cok hoş bir şiir olmuş..
Sevgiler..

Sabaha ne güzel bir ayna muhabbeti ve makyaj diyecek oldum…
Sonra çok kilolu bir soru dikildi karşıma…

-Acaba bu gerçekten bir kirpik hikayesi de, o kirpik göze mi battı…-

Ancak bu kadar olurdu…
Sersem ve uykulu uykulu geçip aynanın karşısına, tüm keşliğiyle, aklı bizden uzak kelimeler sürüsüyle, insanın kendisiyle muhabbeti…

E, doğru söze ne denir?
“üflese kurtulurduk belki”… G/öze batanlardan…

Sonrasında makyaj mı, o işin en kolayı…
İş mi yani o zaman, aklı bir karış havada saçları toplamak…

Ama nerde o nefes ve eller…

Ser verip sır vermiyorsun ama sanırım tek derdimiz de biraz uyku…

Kurumuş bir yürek, başka türlü nasıl nemalanır, hayattan…
Başka türlü nasıl toplanır dağınıklığı aynaların…

Artık o feleğe tek bir mesajla, “bu sessiz çığlıklara” biraz ses versek mi…
-“Ah benim şu bağrı yanık kalbim
Bir türlü gün yüzü göremedi
Feleğin elinde oyuncak garibim
Bir türlü saadetini bilemedi

Yolla kaderim yolla
Acıları bana yolla
Ne de olsa
Dert babasıyım ya ben”-

İşte, bir kez daha ispatlandı…
“Lâl Vâveyla” adı sahibini ancak bu kadar taşıyabilirdi… ve o da ancak Sevgili Dostum Mine Hanıma bu kadar yakışabilirdi…

Nicelerine inşallah…

Her daim;
Sevgim, saygım ve fiddareyn saadetler duamla…