Adı Meryem
onun gözleri
arka sıraların birinde
çilleri daha çocuk yapmış yüzünü
saçlarının iki tarafı örgülü
kimsenin arkadaşı değil
kimse de bilmiyor gülüşünü
eski bir önlüğün içinde buldum
sessiz kalmış oyunlara
duvarlar kadar yalnızlığa
bir derdin yükü
sanki omuzlarında
kaç gün olmuştu
adını sordum
adı meryem’di
çilli yüzü çekingendi
kokulu silgisi
minik parmaklarında
elini tuttum meryem’in
annesi var iki göz oda evleri
babası için ağladı
çok olmuştu öleli
boyama kitabı vardı
babası onu çok severdi
bir gelincik resmi vardı
meryem ilk onu boyadı
yıllar yıllar geçti
öğrencilerim yetişti
sınıfımın güneşleri
fener alayları gibi
meryem unutmamış
öğretmen olmuş
karşılaştık konuştuk yılları
en güzel hediyesi oldu
gelincik boyalı kitabı
bu yüzdendir
içimdeki gelincik sevgisi..
10.03.2000 / ankara
Mustafa kaya
Kayıt Tarihi : 15.7.2005 07:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
babası onu çok severdi
bir gelincik resmi vardı
meryem ilk onu boyadı
ben bir öğretmenim
ve hayatım canlarım
kır çiçekleri öğrencilerim dir
sınıfımın güneş çocukları
bir fener alayı
kutlu bir akşam dı geçtiler
unutmadı meryem elimi''
''toplumumuzda en fedakarlık isteyen mesleğinizde, sevgi ile yetiştirdiğiniz bireyler başarılarınızın aynası olsun.''
''öğretmen mum gibidir etrafını aydınlatırken erir''siz erimeyin sakın...
TÜM YORUMLAR (14)