Adı Memet Şiiri - Reşat Karabağ

Yiğitti mertti,
Adam gibi adamdı.
sabahları erken kalkmayı severdi
Günü bütünüyle yaşamak isterdi
Hiç aşık olmamıştı
hep dolu dolu severdi
Hiç mapus yatmamıştı
Her zaman birine tutsaktı.

Adı Memet'di,
Bir kalemi, bir onuru
Bir de mangal gibi yüreği vardı.

Ömründe meyhaneye gitmemişti
Lakin, rakıyıda pek severdi.
Hiçbir türküyü tam bilemezdi
İçtiğinde de hep türkü söylerdi.
En güzel elbiseleri giymek isterdi,
Bir pantolonu, bir gömleği
Bir de ceketi vardı.

Adı Memet'di
Bir kalemi, bir onuru
Bir de mangal gibi yüreği vardı.

Resim yapmayı hiç beceremezdi.
eğer becerebilseydi;
Hep güneşin resmini çizmek isterdi.
gece karanlığını hiç sevmezdi,
'Ben aydınlığa sevdalıyım' derdi
Düşünceleri; Ay'dı, Yıldız'dı,
Güneş'ti... Bütün evrendi.

Adı Memet'di
Bir kalemi, bir onuru
Bir de mangal gibi yüreği vardı.