Adı Mehmet Şiiri - Mehmet Yılmaz

Askın deli dolu aktıgı zamanda dogdu Mehmet,
Günes o kadar büyülüydü ki o an,
O sıcaklık hayata merhaba dediginde yüregine isliyordu.
İlerde tutkulu bir asık olacagı belliydi sanki.
Bir fidan misali yavas yavas filizleniyordu.
Sanki bir ask yolculuguna cıkıyordu
Duygusunu,askını,sevgisini yanına almıstı.
Ve bu yolculukta ilk askını tadıyordu
Belki bu ask bir hüzün belkide kısmet,
Ama bu askta Mehmet hep cekti eziyet eziyet...
O vefasız ilk askı ne gösterdi sevgi ne de merhamet,
Sanki belliydi,ask acısını simdiden tadacagı,
İlk gözyasısını,ilk haykırsını, ve askla ilgili ne varsa tüm duyguları...
Yavas yavas tatmaya ve her seferinde yüregine bir centik daha acmaya basladı

Ama Mehmet'in aglaması bir baskaydı,
Gözyasları sadece icine akardı,
Aglaması bir baskaydı,
Ve yüreginde bir titreme ve ardından simsekler kopardı.

Bu ilk ask sayfasınıda kapatıyordu...O iz ölene kadar yüreginde
kalacaktı...

Yolculuguna devam ediyordu...
Bazen kırgın bazen hayata küsmüs,
Bazende caresizce cırpınısı geldikce aklına yüregindeki duygu agar geliyordu,tasıyamıyordu...
Belkide bunları hakketmiyordu
Ama Adı Mehmet cekecekti eziyet.
Hayat ona öyle rol vermistiki katlanacaktı zor olsada oynayacaktı bu rolü.
Bir sevdigi insan icin herseye katlanır...
Gerekirse bir kat elbisesini satar,
Sadece onun elini tutmak ve gözlerine bakmak icin,
Sevmekten baska bir sucu yoktu
Hep sevdi ama her defasında hüzünle bitti.

Mehmet Gene aglıyordu.
Ama sefer icinde atmıyordu,
Gökyüzündeki yıldızlara bakıyor ve onlarla paylasıyordu.
Mehmet icin ölüm bile kötü degil asksızlık kadar,
Yalnız kaldıgında gerci hep yalnızdı,
Odasına cekilir dinledigi tatlı bir müzikle koyuverirdi kendini düşünür düsünürdü...
Acaba derdi? 'Ben bu ask yolculugunda ne zaman sonduragima ulasacagim'?
Ne zaman askın elini tutup doyasıya sarılıp, teninin kokusunu iç cekerek yüregine atacaktı...
Zaman o kadar acı ki...
Bir rüzgar misali ordan oraya savruluyordu Mehmet.
Birden icini kapladı acı. kin, nefret.
Sevmek istemiyordu artık,ne sevmeyi ne de sevilmeyi...
Her sevdiginde gene hüzün vuruyordu gönlüne.
Her askı ya yalan sölüyordu ya da ihanet.
Ama yılmıyordu Mehmet bu ugurda savasıp, bagımsızlıgını ilan edecekti.
Bir kösede onu bekleyen biri vardı elbet.
Ama kimdi o askı bilemiyordu.
Ve belki o yüzden her askta cekti eziyet.

Umut yolcusu simdi Mehmet,
Askin ta kendisiydi, askin adiydi,
Tükenmezdi icindeki sevgi kipirtilari.
Askla dogdu ve askla ölmeliydi.

(28/01/2004)