Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
.
.
.
.
.
.
ADI MAVİ
Hani yosun tutar ya taşlar
Hani gök delinir, ağlar gökyüzü
Hani tutuşur ya gül ateşte
Kırmızıya döner rengi
Benim sana yandığım gibi
Ve sararır yapraklar hüzünle
Dökülürler üstüme
Senin beni örttüğün gibi
Hani bakarsın ya
Gözlerinle okşar gibi
Titrerim bir çocuk mahcubiyeti ile
Saçlarının kokusu dolar içime
Isınırım sıcacık bir meltemle
Hani yıldızlar üşüşür ya geceye
Hani bahar saçlarındır,ipekten atlası
Bembeyaz bir elbise uçuşur bedeninde
Beyaz bir gül olur iki yaka arası
Hani hüznün sarı
Saçların başak
Sevdamız kırmızı
Mutluluğumuz pembedir ya…
Ben bir tek renk isterim
Seni alıp kaçabileceğim
Yakamozlarında sevişebileceğim
Düşlerimiz kadar özgür
Bizi bulamayacakları kadar derin
Sen ve bir tek renk
Adı mavi…
Murat Ginlik
Murat Ginlik
şiirlerinizin müsadenizle hayranıyım
Hani yıldızlar üşüşür ya geceye,
Hani akbabalar üşüşür ya bedenimde,
Hani siyahi bir düş kaplar ya resmimi,
Hani içimi ürpetir ya, ayrılık notaları,
İşte o an yanaklarımda bir sen konar yanaklarıma güneş misali...
Pazar'ımın Pazar şiiri...
Kutlarım harika bir şiir tebrikler 10puan+ant.Zeynep Eroğlu
Sen ve bir tek renk adı mavi..... güzel bir renk istemişsiniz ama ben nedense şiiri okurken hep beyaz isteyeceksiniz diye düşündüm:)
şiiriniz gerçekten tek kelimeyle harika yüreğinize sağlık
adı mavi :))
şairim harikasın
çok güzel...mavi sularda düşlere dalmak gibi...
Maviye anlam katmışsınız.Bu ne güzel bir anlatımdı.....
Düşlerimiz kadar özgür
Bizi bulamayacakları kadar derin
Sen ve bir tek renk
Adı mavi…
Mavi şiirlerde çok kullanılır ama burdaki kullanımı
ayrı bir renk katmış şiire tabi şiirde maviye...
güzeldi
mavi..huzurdur..en çok sevdiğim renk..aşkın en güzel adıdır mavi,tebrikler Sayın Ginlik,saygılarımla.
Ben bir tek renk isterim
Seni alıp kaçabileceğim
Yakamozlarında sevişebileceğim
Düşlerimiz kadar özgür
Bizi bulamayacakları kadar derin
Sen ve bir tek renk
Adı mavi…
...
harikasın Muratcığım
Bu şiir ile ilgili 34 tane yorum bulunmakta