Adı Konulmayan Şiir Şiiri - Zeki Altaş

Sen ki adı konulmayan şiirsin.

Devasız derdim,umutsuz vak'am.
Aşkınla şevklenip yangınlarda yandığım,
kutuplarda donduğum,
susuz yapraklar gibi solduğum.
Sen,adı konulmayan şiirsin.

Rüzgarlar seni taşıdı hep,
dağlardan esinlerle.
Seni kokladım güllerde,
binlerce kere.
Seni sorarım yanık gönüllere,
soğuk gecelere.
Sen,adı konulmayan şiirsin.

Yollarda izlerin gözlerde sensin.
Göklerde sen varsın sözlerde sen.
Yıldızlar seninle güzel,seninle müjdeli.
Ufuklar seninle aydın,
denizler daha bir nemli.
Sen,adı konulmayan şiirsin.

Zaman sende bir yumak belki kördüğüm.
Bir kez değil belki de
binlerce kez öldüğüm.
En gizemli dertlerde,çileler düğüm düğüm.
Bitmeyen kederim,solmayan sevdamsın.
Sen,adı konulmayan şiirsin.

Mezarın hazır artık,
hayallerde kavrul.
Bak keyfine arkamdan,
dört bir yana savrul.
Yıkıl! Düş yakamdan,
küçül,çık gönlümden,
ne istersin mazbut halimden?

Ben ki boynu bükük hep koşarım peşinden.
Sen ki ulaşılmaz menzilsin.
Sen ki beynimi çalan zalimsin.
Sen ki,kalbimsin.

Sen ki,adı konulmayan şiirsin.
..................................................