Adı Konulmamış Şiiri - Nevin Akbulut

Adı sonradan konulan
Yanlış aşkların yolunda ilerliyorduk
Zaman denilen kavram yetersizdi
Birbirimizi kaybedeli zaman hükmünü yitirmiştik
Hatırlamıyorduk kaybolduktan sonrası
Çok mu olmuştu
Fazla olmamış mıydı? ...

Zamanı sonradan hesaplanılan
Yanlış yollarda bulmuştuk birbirimizi
Tam da kendimizi kaybetmişken
Burası mı yanlıştı?
Biz doğruyduk da…

Zaman doğru olsa
Mekan yanlış olacaktı
Bu işte hep bir yanlışlık vardı
Adı konulmamış

Bizim olmayan kelimeleri sahiplenişimiz bu yüzdendi
Kelimelerimizin yetmeyişi
Cümleler tozuyla toprağıyla dilimizdeydi işte
Birbirimize değmeden
Cümlelerimizden birleşmiştik
Yuvarlanmıştık
Sonra toza bulanmıştı şiirler
Rafa kalkmak üzere

Yine erken olmuştu akşam
Şiir yine erken bitmişti
Bir durakta durmak üzere
Bir nefeslik duraklama yetecekken
Erkenden gelmişti son nokta

Yakalayamamıştık
Virgülün arkasından gelecek kelimeleri
Kelimeler parmak aralarımızdan süzülüyordu
Dilimize ne kadar mani olabilirdik
Olabilseydik eğer
Bu şiir çok manidar olurdu

Zamansız ifadeler yerleşmişti yüzümüze
Adı henüz konulmamış gamzelerimizin üzerine
Sere serpe oturmuştu gülümsemeler
Ani bir kararla

Birbirine tesadüf edemeyen
Münasebetsiz ama bir kadar da ürkek gözlerimiz
Birbirini takip eden
Adı henüz konuşmamış kovalamaca
Bakışmaktan beş dakika önce

Adı konulmamış aşklar yaşarız
Büyük şehirlerde
Aşkların büyüklüğü gibidir şehrin büyüklüğü
Adı konulmuş ayrılıklar yaşarız
Uzaklarda
Uzaktan uzağa biter aşklar
Ayrı şehirlerde

Adı konulmamış çocuklar ölür uzaklarda
Adı tesadüfen öğrenilmiş çocukların yokluğuna ağlarız

Adı henüz konulmamış çocuklar büyütürüz içimizde
Oradan oraya koştururlar
Kavga ederler bazen içimizdeki çocukla
Yer değiştiririz içimizle
Adı konulmadan önce

İri kıyım yalnızlıklar büyüttük ayrılıktan sonra
“Yeter mi? ” dedik
Yetti, yetirdik
Karanlığı delercesine
Şeffaf suda yolumuzu kaybettik
Adı konulmamış yalnızlıklarımızda

Yağmur şimdi burası
Islanmak için çok sebep
Bütün kediler ıslak
Titrek bütün dualar
Lambanın alevi yakmaya yeter bir evi

Bütün kediler ıslak
Bu yüzden üşüyorum lambanın alevi titrerken
Kedilerin titrediği yerden başlıyorum üşümeye
Lambalar yanarken titrer
Kediler üşürken
Ben hep titrerim
Dilimdeki dualardan
Kabul olmadan önce
Dualar kabul olmadan önce başlarım etmeye
Gökyüzüne zamanında ulaşsın bu defa diye

Kediler üşürken ıslanmaya yeter bu yağmur
Ve şu lamba
Gaz lambası
Eskileri hatırlattıkça bu evi yakmaya yeter

Adı konulmamış bir sızı başlar saç diplerimizden
Tırnak uçlarımıza kadar
En sivri yerlerimizde kan birikir
Adı konulmamış acıları yaşamayı bekleriz
Yaşarken adını koyarız

Gitmek mi bu?
Ölmek mi?
Yaşamak mı?
Gitmek ölümle yaşamanın arasında
Kalmak

Adı konulmamış bir şiir bu
Hikayesi henüz tamamlanmış
Kalemin ucu koyu kırmızı
Yazılanlardan bulaşan

- Şiirin sonunda ölmek mi var?
- Hayır, şiir sadece bitmek cesaretini gösterir bu satırdan sonra

(On Üç Kasım İki Bin On İki 18 30)