Adı Konulmamış Şiiri - Şairin Sesi

Adını rüzgâra fısıldadı gece,
Ay ışığında bir sükût gibi süzüldü.
Yalnızlığın ortasında bir bahar,
Kırılgan bir nar çiçeği gibi.

Gözlerin, düşlerin suskun aynası,
Kelimeler yetmez anlatmaya seni.
Sessizlik bile seni söylemeye mecbur,
Çünkü varlığın bir mısranın özü.

Yüreğinde hangi sırlar saklı?
Hangi dua yükselir gözlerinden?
Hangi yağmurda üşüdü ellerin,
Ve hangi sabaha umut ektin?

Bilirim,
Zamanın yorduğu yolların var,
Ama içindeki ışık hiç sönmez.
Bir şairin dilinde süzülen hece,
Ve bir gönlün en güzel duasısın sen.