Adı Konmamış Hikaye Şiiri - Hüdai Özkan

Sayfaları kirlenmiş bir hayat kitabı.
Ayaklar altında kirletilmiş yırtık sayfaları.
Kapaksız kalmış silinmiş yazıları.
Her ayak darbesinde bir orada bir burada.

Meraklı eller kaldırıp bakıyor okunan yazılarına.
Kirlenmiş hikâyelerime bakıp da atıyorlar.
Olduğundan daha uzağa karanlık köşelere.
Çöplük de gezer oldu hayat kitabım.

Adı yok hikâyenin tadı olmadığı gibi.
Tatsız anları yaşamış yaşanması istemese de.
Kitapsızların yazdığı bir kitap bu hikaye.
Kalpsizlerin bastığı hayatın kitabı yerlerde.

Okunmamış hiçbir zaman okunması gerekse de.
Okur muydu bir yürekli kaldırır mıydı yerden.
O kirli yırtık sayfalarda bir hazin hikâye var.
Anlar okuyan olsa diyorum her ele alındığında.

Bir gün bir yürekli el uzandı tiksinmeden çekinmeden.
Sayfaları çevirdi incitmeden tane tane okudu satır satır.
Göz yaşları ile yıkadı kirli sayfalarını kapaksız hikayeyi.
Bir ad verdi yüreğinden gelen temiz duygu ile ‘’Seven Kızın Hikayesi’’