Gördüm,
insanları,
aşkları
gördüm,
güldüğümü,
güldürdüğümü
gördüm,
sevdim,
çok sevildim
iyi günlerde,
kördüm.
Balık hafızalı
cüretkarları,
yalanlarını
gördüm düşünce,
üzüldüm…
Kalleşliği, hainliği
gördüm…
Önce çok öldüm,
kıskançlık, öfke ve kini
gömdüm içimin en derinine
aslıma döndüm çok şükür
düşününce,
herkes gibi, senin gibi...
sonra yine güldüm,
bu ağlamak aslında
gözlerinde…
Hayat,
seni her yerinden
çeviririm kendime
ama değmezsin,
adı konmamış ayrılıkların ihanet çiçeği
ismin,
yaşadım ve gördüm…
sildim yüreğimden,
izlerini tenimden
aşk
böğürtlen diktim üzerine
…
seni gömdüm…
Kayıt Tarihi : 30.5.2012 23:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
S o n.
![Bekir Mutlu Gökçesu](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/05/30/adi-konmamis-ayriliklarin-ihanet-cicegi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!