Oydu Amata. Yüreğimde güven tuğlalarını ustaca inşa edip,ardından hiç gözünü kırpmadan yüreğimi kendi enkazının altında bırakan oydu…
İnanabilirsin bana demişti. Güvenebilirsin. Sevebilirsin… İkiletmeden her sözünü dinledim.
İnandım,
Güvendim,
Sevdim… Hemde ne inanmak,ne güvenmek,ne sevmek… Dinle bak anlatayım.
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta