Oydu Amata. Yüreğimde güven tuğlalarını ustaca inşa edip,ardından hiç gözünü kırpmadan yüreğimi kendi enkazının altında bırakan oydu…
İnanabilirsin bana demişti. Güvenebilirsin. Sevebilirsin… İkiletmeden her sözünü dinledim.
İnandım,
Güvendim,
Sevdim… Hemde ne inanmak,ne güvenmek,ne sevmek… Dinle bak anlatayım.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta