Yalnızlığınla doğdum bu dünyaya;
Islak ve kanlar içinde...
Şuursuz cümlelerim kazındı;
Tozlu zaman parçalarına...
Adımların seyreldiği bir yokuş.
Adı Kaf’mış.
Taş toprak...
Tuvalin yüzü,
Kalbine dokunan fırçalar,
Hayal...
Yüzün gibi...
Dünyam masalmış.
Adı Kaf...
Taş toprak...
Bir kuş adı;
Anka...
(27.12.2007)
Adem Eray KozanKayıt Tarihi : 25.1.2010 00:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!