Adı Kadın Şiiri - Hüsnü Bozkurt

gün olur
deniz misali çırpınır durur
hırçın huzursuz pürkavga
kimi döver dalga dalga
ne eder yavru balıklar
yengeçler ne yana savrulur umrunda değil
döner ha döner
dünyanın bütün günahları kucağında erir
derviş etekleri kanatlanır da
martı çığlıklarına belenir
kim bilir
adı kadın
anlayamadığım

gün olur
parçalı bulutlu
bir de üstüne sağnak yağmur
tut ki hava raporu onüç bültenine öylesine ilişivermiş
kendinden habersiz dünyaya boşvermiş
kimi ıslatmakta oluk oluk
kaç evi su basmış
kaç mahalle tarumar umrunda değil
ama gözleri çocuk mu çocuk
bakışları yüzyılların yalnızlığına esir
kim bilir
adı kadın
anlayamadığım

gün olur
sarı sıcak yakar kavurur
yaz bahçelerinde çilek kızartmak bütün işi
kim toplar kim satar alan kaç kişi
kaç yoksul yutkunur umrunda değil
belki borgia'ların azgın lükres'i
belki mona lisa'nın son gülümsemesi
çizsene leonardo ne duruyorsun
elleri yorgun
ardısıra sürüklediği bir ölü şehir
kim bilir
adı kadın
anlayamadığım

gün olur
kulaklarda bir şarkı ' volare ' der durur
derken iki gözü iki çeşme
memleket ahvalinden dem vurur
diyalektikmiş felsefeymiş umrunda değil
aynı suda bin kez yıkansa olur
isyanlar onun cinayetler onundur
bu kaçıncı vazo düşürüp kırdığı
gamzelerinde kaç darağacı
okyanusa hasret bükülgen bir nehir
kimbilir
adı kadın
anlayamadığım

gün olur
tren istasyonlarında gam buharları solur
bütün gemileri keder sahilinde
sakladığı şehvetin tadı ayrılık hüznünde
daha bir şiir yazdığı görülmemiştir
kaç şair cenazesi kaldırdığı umrunda değil
çiçeklerden bir tek gülü sevmiştir
dikenlerle hep kanasa da yüreği
altında harelenen hangi tazenin geceliği
üstünde kimin bedeni esrir
kim bilir
adı kadın
anlayamadığım

gün olur
erguvan sabahlarda uykuludur
hangi çılgın gecenin söndürdüğü yıldız
gökkuşağı kovalar umutludur
bir garip roman kaçağı çokyeşil kız
esmermiş kumralmış umrunda değil
sesinde ateşler içinde titreyen bir hıçkırık güftesi
ruhunun aynasında paramparça hatıralar rakseder
rüyalardan biriktirdiği bir fotoğraf çerçevesi
belki eski zamanlardan bir hayali bekler
kim bilir
adı kadın
anlayamadığım

gün olur
bir eylül akşamına sokulur
eski şarap kıvamında gülkurusu
burnunda zil zurna hanımeli kokusu
bir top ışıkla darmadağın düşer hiçlik duygusu
hazanmış baharmış umrunda değil
sonra dudak dudak öpüşme hevesi
kızıl karanlık bir yanardağ yutarken seni
işte yaşamak budur dersin
belki oracıkta ölmek istersin
kim bilir
adı kadın
kara sevdalara yandığım

kasım 2004