Kadın ağlıyorsa uzaklarda
Yıldızlar kaybolur, mehtap küser
Çocuk koynunda, kadın feryat koparır
Bin parça olur dipsiz kuyularda.
Kadın ağlıyorsa bir başına
Anlayan olmaz onu
Herkes kendi uykusunda
El uzatır, gerçektir sanır,
Kirli paslı demirlerde tutkuyu tanır.
Kadın ağlıyorsa ansızın yol ayrımında.
Yüreğinde yangınlar, su bulumaz imdadına.
Herkes gidiyordur.
Gelen yoktur.
Yol uzundur, dağlar yasta, çare muhtaçtır huzura.
Kadın ağlıyorsa hep yalnızdır.
Yalnızlığı en iyi dostudur, öylece kalakaldığında.
Kocası hovardalıkta, efkÂr dağıtmakta
Kadının değeri yoktur adı kadın olduğunda.
Kayıt Tarihi : 19.9.2007 11:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (6)