Yedi tepeli bir şehirdi sana bıraktığım,
Yarını umut olanların yaşadığı..
Köprüden atılan yalnızlıklardı sancılarım,
Çıplak yokoluşların başladığı..
Gözü yaşlı bir boğaz,
Tutulmayı bekleyen balıklar,
Elele yürüyen aşıklar,
Hepsi vardı bu şehirde
Olmayan tek şey sendin..
Yorgundu İstanbul,
Ne Üsküdar mutluydu
Ne de Zeytinburnu
Ağlıyordu İstanbul
Ve her ağlayışında akıyordu rimeli
Tanıktı belkide
Biten,yiten,inciten herşeye..
Gecesi ışıklı geçmiş bir zamandı
Türlü sevdaların bırakıldığı
Rakı kadehlerinin kalktığı herhangi bir lokantaydı,
Sana dair cümlelerin ıslatıldığı
İşte böyle bir şeydi İstanbul
Acıların parklarda oynatıldığı..
Gülümsüyordu Kızkulesi
El sallıyordu tükenen zamana
Göz kırpıyordu ölümlerin okşandığı sahipsiz hayata..
Adı İstanbul
Yüreği mavi aşkların yaşandığı
Yarim İstanbul
Senli düşlerimin son durağı..
Kayıt Tarihi : 31.5.2006 21:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!