Adı İhanet İşte Şiiri - Yorumlar

Bana masal anlatma, bitti artık yeter sus!
Küçüğü büyüğü bir,adı ihanet işte.

EVET, İHANETİN BÜYÜĞÜ KÜÇÜĞÜ OLMAZ.
AHMET AYAZ

Aşkın ve sevginin özündedir acı ve çile. Engebeli bir yoldur.Belki de onu değerli kılan böyle hissedişlerdir. Ve doğasında vardır aşkın.
Mutlaka, kimsenin yaptığı yanına kar kalmayacaktir. Öyle zannedilse, ben yaptım oldu denilse de...
Sadakat, tüm insan yaşamında çok önemli ve birliktelikleri ayakta dimdik tutan en önemli etken.
Bilmeyen o aşkın ateşiyle nasıl yansın ki..Tebrik ederim,yüreğimi burkan dizelerdi..

Şairem üzülme birgün herkez ektiğini biçecektir.Muhteşem şiiriniz için sizi yürekten kutluyorum ve diyorumki herkeze ederi kadar değer verin.başarılar.

İhanete uğramak acıların en büyüğü.. Uykusuz geceler demek, hani bir ah çekersin dağlar devrilir..Unutmak zordur belkide imkansız.. Yutkunamazsın, takılır hep boğazına birşeyler...
Kutluyorum Elif hanım.. Hem de canı gönülden.. Sağlıcakla ve hep sevgiyle kalın arkadaşım.. Halim AKIN 10 PUAN+ANT

Elif hanım,tebrikler..Yüreğinize sağlık.Çok beğendim acı gerçekleri ifade eden şiirinize 10 puan.

..............Sağlık dileklerim ve saygılarımla...

Tebrikler..
harikaaa.. başarılarınızın devamını dilerim..
saygılarımla,

nereden geliyor bu sözler aklina :))

Kendi Anlamsızlığımda Yok Oluşun Tadını Çıkarıyorum..

--------------------

Hayalleri mi de alıp götürdün giderken, keşke onları alabilseydim senden...
Ben, bu devrin aşığı olamadım, ayak oyunlarına, ayak uyduramadım, ne çok açık kapı bırakmışım meğer, içimde çalınmadık elmas, yakut, inci ve mercan bırakmamışlar...

Kalbim bomboş derler ya, işte öyle... Ama bildiğin gibi değil, içimde değer kalmadı... Öyle boş... Bomboş...
Şimdi öğreniyorum, hayatın acı gerçeklerini... Dostun bile gerçekte dost olmadığını, kardeşin bile kardeş...

Bir anda ters esince rüzgâr, değişiveriyormuş beklentiler...

(Herşey değişiyorda ben hala üç nokta koymaktayım yazdıklarıma, bu değişmiyor)

Anlam yüklemekteymişim herşeye, bir ahşabı boyamak gibi birşey, kuru, yalın renksiz bir çerçeveymişsinde, her renge boyamışım... Kendi boyadığım çerçeveden görmüşüm seni... Aşık olmuşum...

Sende bundan mı korkuyordun?
Seni her şeyden çok sevdim derken, acaba ben bunuda mı uyduruyordum?

Hadi gözlerim yanlış anladı, kulaklarım yanlış duydu, kalbim yanlış hissetti! Peki ya okuduklarım? Olabilir, okuduğumuda anlamamış olabilirim... Haklısın...

Şimdi bu bile bende bir aşama, dün arabanın içerisinde geçirdiğim travma ile içimde bulunan tıkalı damarlar açıldı belki... Yazıyorum... Yaz/ı/yor/um, yorumlamayasın... Bu kendimle yüzleşme... Sen içinde yoksun, hiç olmadın... Bay X, çerçevesini boyadığım, elmaslarımı, yakutlarımı, incilerimi, mercanlarımı çalan hırsız...

Aşk sana dokunmaktı bir zamanlar
Aşk ağlamaktı sebepsiz
Aynı noktaya bakmaktı...
Gözgöze gelince gülmekti...
Her sabah telefona bakmaktı,
Anlam katmaktı, doğan güneşe...
Şimdi herşey yapayalnız...
Kelebekler konacak çiçek arıyor bahçemde...

Biliyor musun?
Gözüme bakıp içinde ayıp arayanlar
Bir şey bulamadılar!
Açtım gözlerimi kocaman, daha iyi görsünler diye, kendilerine inanamadılar!
Çok uzun zaman oldu sevdiğim şarkıları dinlemez oldum, şarkılardan bile kaçar olmuşum... Ne çok yutmuş, ne çok tutmuşum, ne çok kırılmış, ne kadar çok kaybolmuşum...

Artık anlamsızlıklara anlam yükleme çabasında değilim..
Kendi anlamsızlığımda yok oluşun tadını çıkarıyorum...