Kurumuş gül yaprağıydı yüzün
Gün eksilmişti teninden
Bir damla çiy düştü
Süzüldü hayatın çizgilerinden.
Tanıdıktı,
Hüzündü adı...
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
