Adı Hasret Şiiri - İldez Kara

Adı Hasret
Yaşı Yetmiş
Kısa tombul
Ve derinleşen çizgileriyle
Epey yol kat etmiş
Değişmeyen sert yüz ifadesi
Buğulu bakan gözleri
Arada bir derinleşen dalışı
Yalnız yaşaması
Her şeyiyle beni kendine çekmişti
Hasret teyze

Merak içindeydim
Bir gün soracak oldum
Üstüne vazife olmayan şeylere burnunu sokma dedi

Ama yinede anlatmaya başladı
Gençken bir defa evlenip ve ayrılmış
Bir daha da hiç evlenmemiş
İlginç olan boşandığı eşi de hiç evlenmemiş
Telefonlar şahit görüşmelerine
Ve umutsuz bekleyişlerine
Çok sevmişler birbirlerini
Hala da seviyorlar

Ayrıldıktan sonra ailelerinin yanını taşınmışlar
Onları da kaybedince yalnız kalmışlar
Bunca yıl bunca bekleyiş
Kafasını önüne eğdi
Ve bir damla gözyaşı
Tombul yüzünden
Gömük gözlerinden
Yakasına düştü
Sanki anlattıkça
İçindeki yaradan kan sızıyordu
Belli ki çok acılar çekmiş

Boşuna değil
Hasret Teyze hep suskundu
Tanıdığım süre içinde
Nerdeyse yüzü hiç gülmedi
Bu da onu hep umutsuzluğa sürüklemiş
Daha fazla derinlere girmiyordu
Artık hiç anlamı kalmadı
Der gibi başını salladı

Bir ara usulca şu sözleri fısıldadı
Sensizliğe yürüyorum
Sessizliğe yürüyorum
İkimizde yaşlı ve çok yorgunuz
Artık hiç bir şey düşünmek istemiyorum
Hadi dedi
Artık git

Dinlenmek istiyorum
Peki dedim tombul yanağından öptüm

Ve
Ertesi günü kötü haberini aldım
Hasret teyze yatağında ölmüş
Yüzünde gülümseyen bir ifade varmış

Şaşkınlık içindeydim
Olduğum yere çakıldım
Ne diyeceğimi bilemedim
Nutkum tutulmuştu sanki
Hasret Teyze
Sanki tüm yorgunluğunu bana bırakıp gitmişti
Sözün bittiği yerdeydim
Seni hiç unutmayacağım
Hasret Teyze
Güle güle...