Adı Gurbet Şiiri - Suna Baş Şimşir

Gün doğmadan neler doğar derler ya,
Yine yapacağını yapmıştı
Ve ne olduğunu dahi anlamadığımız
Birşeyler sunmuştu dünya
Yarını bilmeden ve neler getireceğini istemeden
Kalmıştı herhalde şansa.
Sabah kalktığımda çayı koydum ocağa,
Yine seni kahvaltıya alacaktım.
Kızımı gönderdim bakkala git üç kişilik ekmek al diye,
Gönül soframızı hazırlamıştım.
Ben kızım ve sen.
Ama sen yoktun, ne ruhen ne de bedenen,
Ne olmuştu bize.
Hani hep söylerdik ya, biz geç bulmuştuk birbirimizi gönül bahçesinde.
Ne zorlukla toplamıştık dostluk bahçesinde ki
Hüzünlü, sevdalı, acı tatlı nadide gülleri.
Birileri dikenlerden toplayıp, suladığımız,
Maalesef demek olarak almışlardı titremeden elleri.
Çok mu kolaydı ayrılık sence,
Bence zordu dostum,
Dostlar birbirini sevince...
Çok mu gördüler bize bunu, kimselerin bulamadığı bu duyguyu.
Herkesin dilindeyken siz kardeş olmuşsunuz diye.
Eğer öyleyse kardeşim,
Şimdi nerdesin...
Yakın olan yollara sıra dağlar mı girmişti,
Gözlerle göreceğin uzaklıkta gözler kör mü olmuştu.
Sen de geldin birilerinin oyununa
Bende düştüm safça...
Yüreğine senin de ateş düştüğü oldumu
Şarkıda söylenen mısralarda demiş ya şair,
Seven ne yapmaz...
Seven çok şey yapıyorsa, o zaman biz mi kaçtık kolaya.
Bir gün bu fani dünyadan bizde göçüp gitmeden
Hançer gibi inmeyecek mi,
Gurbet çağırmayacak mı kahpe bir gün de
Bende geceler sabaha akarken
Aklım sendeyken, özlem kokan koca yüreğin bende kalmayacak mı....