Adı Eylül Şiiri - Mahmut Cantekin

Durmadan dönüyor Dünya,
Dönüyor akrep, yelkovan…
Milyarlarca insan,
O kadardan da fazla sorun,
Almış canlıyı cenderesine…

Yüreklerde acı, hüzün,
Yaşları eksilmiyor birçok gözün…
Ayaz yemiş umutlar,
Birçok bedende…
Gölge olmuş kara bulutlar,
Can gelende, gidende…

Sonradan öğrendim adı Eylül’dü.
Dünya güzeli bir kız,
Sarılmıştı annesine…
Parkta, bir köşede,
Çökmüştü bir ağacın altına…

Eylül,
Kaldırdı Dünya güzeli kızı,
Yüzünü dayadı yüzüne…
Çığ düşmüştü sözüne,
Baban öldü Gizem!
Bıraktı gitti bizi…
Ev yok!
Para yok!
Kimsemiz yok!
Bu koca kentte yalnızım,
Çaresizim Gizem!
Çaresizim kızım!

Ağlıyordu Eylül,
Hüngür hüngür ağlıyordu,
Dünya güzeli küçük kız…
Dünya onlardan habersiz,
Onlar benden, gözyaşlarımdan,
Yanan yüreğimden habersiz,
Ağlıyordum sessiz sessiz…