Adı candı, canandı
Dün gece gelip ansızın
Gönül kapımı çaldı.
Gelen sanki
Eski bir dostum,
Yıllardır hasretiyle yanıp tutuştuğum biriydi.
Geç kalmış bir buluşmaydı
Bunu ikimizde biliyorduk.
Bile bile hüznü gülerek içiyorduk.
Konuştuk sabaha kadar.
Uzun,uzun havadan sudan
Ayrılırken sarılıp kucakladım
Öptüm yanaklarından.
Dedim ya;
Adı candı,canandı
Elleri incir,saçları deniz gibi
İstanbul kokandı.
(Ankara-2013)
Erdal KartalKayıt Tarihi : 18.3.2013 14:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erdal Kartal](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/03/18/adi-candi-canandi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!