Karlı bir şubat ayında
Yetmiş üçün beşinde
Hatta sabahın beşinde
Yüreğime zemheri kazınarak geldim dünyaya
Hiçbir sıcaklık ısıtmaz içimi
Temmuzda üşürken
Hayaliyle ısınırken mutlulukların
Bütün mutlulukların adını İstanbul koyarsın
Ve bir gün
Karlı bir İstanbul gününde
İki bin dokuzunun aralık ayında
Hatta akşamın dokuzunda
Karşılaştım İstanbul un Kadıköy’ünde
İstanbul’dan daha güzelle bir hayalle
O gözlere bakıp yandım
Hayal mi gerçek mi anlayamadım
Ayaklarım kesildi yerden
Lal oldu dilim
Ben sustum şehir sustu
Güldü
İçim ısındı
Buzları eridi yüreğimin
Ve gözlerini kazıdım yüreğime
Adınla aydınlandı karanlılarım
Ayla ışıklandı yüzün
Ve ben ısındım
İçimdeki çocuk uyandı
Yetimliğinden kurtuldu
Uzattım ellerimi
Götür beni sevgili bayramlarına
Açalım yelkenlerimizi
Uğrayalım düş limanlarımıza
Adını saklıyorum kendimden bile
Tut ellerimi
İstanbul’dan daha güzel sevgili
Gülüşlerine vuruldum
Vur beni
Adına aşk dediğim
Aşkım dediğim
Gülüşüyle karanlıklarıma ışık tutan
(AYLA) gelen aydınlığım
Şayet bir gün ay giderse
Korkmuyorum artık
Biliyorum sen varsın artık
Hep benimle kal
Olmaz mı kadınım
Canım, cananım
Can kuşum
Güzel sevgilim….
İki bin onun beşinci ayının yedisinde
Hatta gecenin iki otuz yedisinde (Silivri)
Şahitleri: Ben,odam, izmaritsiz küllüğüm, Ayla beraber bedaş elektriği….
Kayıt Tarihi : 16.5.2010 23:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
