Adına bilmem ki ne desem...
Ömrüme taptaze bir baharla geldin
Sende çektim tüm aşklarımı temize.
Sığındım teninin yamacına
Öncekilerin kazası niyetine...
Yangın yeri gönlüm sükûna erdi
Bağrın ki nice aşkları, tutkuları emzirir.
Gül kurusu dudaklarım ağır ağır seyrederken göğsünde
Dilimde aradığını bulmanın hazzı...
Endülüs akşamlarını andıran
Ceneviz meyhanesi şahidim.
Kabulümsün kaç yorgun senenin ardından
Gülen bahtım gülüşüne vurgun.
Tenhada gizlice aldığım buse
Kelebek kanadı kadar hafif
Cemin şarabı kadar keskindi.
Ve yağmurlu bir gece vakti
Uyuyan tüm martılar kalbime indi
Ellerin ki tüy kadar hafif
Martı dokunuşundan da nahifti...
Ürkek bir mum alevi gibi salınır,
Titrerken ruhum.
Fanusunla ebediyet bahşettin
Müteşekkirim
Kabul edersen derûnumun ateşi esirin
Son erguvan da düştü bahardan derken
Şenlenen gönül köşküm senin eserin
Teşekkür ederim...
Kayıt Tarihi : 20.6.2006 18:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!