Adı Batasıca Bati Şiiri - Furkan Dovan

Adı batasıca batı, Doğru söyle! Hiç mi yüreğin titremiyor? Hiç mi yolculuğa çıkmıyorsun bu insanların gözlerinde. Sömürmekten bıkmadın mı? Lütfen! Bir kez olsun yolculuğa çıkın bu insanların gözlerinde! Bakın! Ya da bakmayın görün! Hayallerinin karanlığı yüzüne çarpmış Utangaçlığının rengi belli olmayan bu insanların Gözlerindeki ışıltıya, Ve açlığa.. İki şey bekliyorlar; Ya uzanacak bir el, ya da ölüm! Çok şey mi istediler bizden? Sadece yediğimizde tadı damağımızda kalan Lezzetin kırıntılarını istediler. Annem her zaman dile getirir; ‘’Yemeğini yarım bırakma arkandan ağlar’’ diye, Doğru diyor annem, ağlar! Yemekte ağlar, Afrika da ağlar.. Eve girer girmez ‘’ Anne ne yemek yaptın? ’’ diyoruz. Beğenmediğimiz bir yemekse kızıyoruz annemize.. Ben bıraktım artık sormuyorum. İştahım da yok zaten ama umduğumu değil bulduğumu yiyorum. Tıpkı misafirlikteki gibi.. Nasılsa bu dünyada hepimiz misafir değil miyiz? Mesela yiyeceğim kadar döküyorum tabağıma, Yiyeceğim kadar koparıyorum ekmeğimi, Öğrendim, biterse tekrar döker koparırım. Nasılsa bitmez daha var. Bizim var, ya onların? Bebeklerinin mamaları var mı? Ya da her şeyi bırakında; Düşünün, Afrika’da hamile bir kadın! Görebiliyor mu bebeğinin yüzünü, Nasıl görsün beslenmiyor ki o hamile kadın., aşeremiyor.. Doğuruyor ölü! Bakamıyor yüzüne.. Afrika’daki bebeklerden, annelerden öğrendim.. Sizde görün ve öğrenin! Sofrada bayat ekmek varken tazeyle başlamamayı, Tabağınızda pirinç tanesi bırakmamayı.. Kısacası israf etmemeyi öğrenin ve şükredin.. Yediğimiz, içtiğimiz, doymamızı sağlayan nimetleri bize verdiği için; Allah’a.. Unutmayın! Özgürlüklerine vurulan amansız bir darbeye sessiz kalma! Onların sesi kısık, Sen bağır ki herkes duysun. Sen elini uzat ki tutunacak bir dalları olsun.