Adı Bahar'dı Şiiri - Halit Demir

Duygularımı, Sonbahara ertelemiş
Hislerime, gem vurmuştum yıllar önce.
Mevsim şimdi ilkbahar, çiçek açarmış dallar
Bense, güz mevsimindeki, o hüzünlü Sonbahar

Bizler, aynı mahallelerde yürümüş
Mahalle çocuklarıyla, beraber büyümüştük..
Sen benden küçük olsan da
Bir kere olsun “ Seviyorum” diyemeden
Hep kahıra bürünüp, yaşamı sürdürmüştük.
O okul dönüşlerin de ise
Ayrı sokaklardan gelip, aynı köşede birleşirdik.
Utangaç, kızarık yüzümle sana bakamaz
Bir türlü sana selam çakamadan,baş önde eğik,
Evlerimize girerdik.

Sen mahalleden ayrılıp, çıkıyorken sokaktan
Seven bir çift göz, izliyordu ardından.
Sen beni görmesen de, hissederdin her zaman
Her şeyimdin sen benim,güven duyardın her zaman.
Henüz on beşinde, genç bir kızdı Bahar
Onu çok severdim, onun bilmediği kadar.

Abinin düğününde karşılaşmıştık.
Oracıkta sana evlenme teklif etmiş,
Cevabını da hemen vermeni istemiştim.
Sen ise ne evet deyip, beni sevindirdin
Ne de hayır deyip, uçurumlara ittin
Ve artık ben bir memur olup, memleketten gitmiştim...

İlk görev yerim, şirin il Erzincan’dı
İçi yeşil cennetti, bağları üzüm kaplı
İnsanı mert, delikanlı, kuzeyde Keşiş dağı
Kar eksik olmaz imiş, Munzur’un başı karlı.
Sana ilk mektubumu bu ilden postaladım
Mektup içinde ise, sana kalbimi yolladım.
Bende ismini bilmiyordum, bizim oralarda olmaz
Koparınca öğrendim yazın bu çiçek çıkmaz
Kışın karda olurmuş, kar yağınca çıkar
İsmi Kardelenmiş, Senin ise SONBAHAR..

O mektubuma, hep bir cevap bekledim
Belki beni anlar da, bana evet der dedim
Yazmayıp, aramadın, umudumu kaybettim
Her zaman u-mutla kal diyen, O BAHAR’ı bekledim.

Beş yıl sonra rastladım, ona ben İstanbul’da
Parke taşlarla kaplı, Beyazıt meydanında
Görünce şaşırmıştım, birden donup kaldım
Titreyen ellerimi, ona doğru uzattım
Ürkek bakışlarla, gözlerine bakarak
Kısık bir ses ile, selamımı alarak.
Israr ettim bir yerlerde, oturalım mı dedim?
Kırmadı teklifimi, neden olmasın dedi.
Beraberce yürüdük, vardık çay bahçesine
Oturduk bu bahçenin, kuytu bir köşesine
Çayını yudumlarken,“Evlendin mi” diye sordu
“Evet” diyince, birden iki gözü de doldu
“Ya sen evlendin mi? “, diye sormuştum ki ona
Usulca çay bardağını, koydu çay tabağına.
“Hayır” dedi henüz, ben evlenemedim
Bende, bir gün inşallah, hayırlısı olur dedim.
O benim için çok çok, özel biriydi
Şimdi evli olsam da, unutamadığım birisi...