Adı Ayşe Şiiri - Hasan Kaya

Sokağın ortasında durdu
Zınk diye hem de
Eleri belinde
Ağzı dikiş tutmaz torba
Dökülüyor art arda küfürler
Pencereleri çift camladık
Oda yetmedi.

Adı Ayşe
Eli maşalı
Zilli, çanlı
Çıngıraklı Ayşe...
Rivayet bu ya
Düğününde
Zurnacı zurnasını bırakıp kaçmış
Davulcu tokmağı unutmuş

Ayşe söverse
Birde gülerse
Kalkar ayağa mahalle
Tekelde tütün sardı
Üç kız büyüttü
Gelin etti
Oğlanı asker
Geçen ay terhis oldu
Döner dönmez
Ayşe sıvadı kolları
“Hayırlısı” diyip
Düştü ortalığa
Gelin arıyor

Kocası Rıfat abi
Üflesen düşecek
Şişenin içine
İnce bir dal
“Ben yedim o baktı kör olasıca”
Diyip basıyor kahkahayı Ayşe...
Oluyor bir on yıl
Önce hastalandı
Yatı yatak döşek Rıfat abi
Sonra malûlen emekli oldu Tekelden
O gün bu gündür
Çıkmadı üstünden
Mavi çizgili pijaması

Mahallede çıt yok
Bir tek Ayşe’nin sesi
Çarpıyor evlerin duvarına
Pencerelere vuruyor
Kapı aralarında sıkışıp boğuluyor.
Ve dikilmiş duruyor öylece elleri belinde
Gelip zınk diye durduğu yerde

Kim kızdırdı bu deliyi
Hangi babayiğit göze aldı bunu
Hadi çıksın ortaya da görelim
Şimdi söver durur bu
Yakalarsa kesin döver
Artık kapı önünde
Koca poposunu merdivene koymadan.
Avuç dolusu çekirdek yemeden
Art arda sigara içmeden
Dinmez öfkesi.