Kağıdım ve kalemim,
Şimdi kaderimi yazıyorsunuz,
Utanmadan, sıkılmadan aynı acıları yaşatıyorsunuz,
Halbuki elim ayağım olduğunuzu bilmiyorsunuz,
Elime aldığım her dakika ağlatıyorsunuz,
Bir kere de güldürmeyi deneseniz ne olurdu?
Her damlası sel olup giden gözyaşlarımın
Ve adına ayrılık dediğiniz her satırın,
Ecelim olduğunu bilmiyorsunuz!
Hasret dolu mektupların aşk nağmelerini,
Ruhumla birlikte sonsuzluğa yolcu ettiğimi,
Bilmiyorsunuz, bilmiyorsunuz!
(03.07.2004,Ankara)
Kayıt Tarihi : 1.9.2004 21:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsanlarmı acımasız
bu soruyu aklıma getirdi şiirin?Tebrikler...
TÜM YORUMLAR (1)