Adı Aşktı Denmeli Şiiri - Eylül Gökdemir

Yokluğunun kırbaç gibi şaklayan sessizliğinde
Hangi hüznün alacasından yakalasam
Takılır saçlarım, yüzüm düşer yerlere
Dilimin ucunda sen
Nerden çıkıp geldin ey yâr, bir bilsem
Körfezin hırçınlıklarına nispet edercesine
Raksediyor yüreğim, kirletilmemiş dualarda

Oysa şimdi
Merhaba deyişine susamış bir garibim
Nefesine hasret gecelerin çılgınlığında
Çözer oldum, şafaksız sabahların denklemini
O içime işleyen gülüşlerinin
Tutunup da bir ucundan hasretle
Tam ortasından kesiyorum düşlerimi

Hangi aşk zamana yenilmemiş ki fırsatsızlıktan
Hangi rüya tamamlanmış
Karanlığın geceye çarpan yankısında
Hangi komutan bedel ödememiş zafere
Gömülmemiş mi
Savaş meydanlarına binlerce can

Kıraç topraklarına düşsem de paramparça
Islatsam deli deli gönül mabedini
Ya da sokulsam kollarının arasına yine
Kırlangıç yuvasında çırpınan bir yavru gibi
Soluksuz kalsam, dönse başım
Akşamdan fecre, sana uzansa bütün yollarım

Kazan kaldırmalı tüm şiirler
Hecelerin tutkusunda iflas etmeli kelimeler
Yine kırılmalı kalem, çaresiz duraklarda
Kaldırımlara inmeli sazendeler
Çığlık çığlığa haykırmalı bir yaz günü
Şarkılarla bezenmeli ilkbaharın yolu
Adı aşktı denmeli tüm zamanlarda
Ve
Dudaklarında bitmeli, bu hikayenin sonu

Eylül GÖKDEMİR... 27.08.2009