Döküntülerini topluyorum ortalıktan,
Viola sesiyle uyanılan sabahlarında,
Bu yırtık duvar kağıtlı şehrin...
İkinci mi kaçıncı bilmem ama,
bir dünya savaşından kalma pianonun başında,
çalan parmakları dururken küçük kızın hala ve hala,
döner merdivenlerden aşağı kayarken,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta