Adeta Şiiri - Fikret Çarkçı

Sokaklar bazen daralır adeta.
Geçit bulamaz insan.
Geçip gitmek için karşıya.
Zifiri karanlık çöker,
Usulca yelken alırsın
Sımsıcak insanların yurduna.
Hasret kokar gün.
Hasret kokar gece.
Hasretlerim hasrettir.
Ağlamalı olur için
Dost bulamazsın ağlamaya.
Gülen dudakların gerek.
Sıcakta bir nefes
Titrek ellerin soğuktan çekilir.
Dost gerekir teselli bulmaya.
Dost sıcaklığı kara güne yakışır.
Şimdi zaman demir atmış.
Gemiler yorgun ve yalnız.
Sanki çürümeye bırakılmış.
Bir uğultu kulaklarım çınlatan.
Bir rüzgar bir nefes.
Sigaramdan içime doğru süzülen.
Alnımda terim kadar tertemiz.
Berrak ve aydınlık
Gözlerim çakmak – çakmak
Özlemlerim tedirgin,
Özlemlerim özlem bile değil
Burnumun direğini sızlatan.
Sokaklar bazen daralır adeta.
Yüreğimi feryatlar basar,
Ağlar gün ağlar gece.
Hıçkırır adeta dağlara.
Kırlangıçlar uçar gider.
Belkide gelmeyecekler bir daha.
Gelincikler savrulur,
Kuruyan papatyaların arasından.
Karanlıkla zindan olur,
Ama yüreğim sana küsmez.
Çünkü yüreğim sensin
Bedenim alın yazım.
Koşup ta erişemediğim.
Tutup ta çekemediğim,
Sen bensin içimden silemediğim.
Tırnaklarımsın, gözlerimsin.
Bedenimden sökemediğim
Sen bensin işte ben.