Ademoğlu Şiiri - Yaşar Yaramış

İnsanın insana yaptığını,
Hayvan,hayvana bile yapmıyor?
Öyle sapıtmış ki insanoğlu
Yaradanına bile tapmıyor?

Dost edinmiş düşmanı İblisi,
Kudurmuş,doymak bilmiyor nefsi.
Helal sanıyor,haramı, pisi
Önünü görmüyor,insanoğlu.

Sırtını hep şeytana yaslıyor,
Densizlikten Allahlık taslıyor,
Her gün gidip bir yere tosluyor.
Şeşi, peşi bilmiyor,ademoğlu.

Bilmiyor,Allah,kitap,peygamber,
Oysa ona,kuran,sünnet rehber
Tek derdi,ye,iç,yan,gel,yat,geber
Aklını kaçırmış,insanoğlu.

Kul kendini sahipsiz sanıyor,
Ne kendini ne Rabi tanıyor
İçindeki şeytana kanıyor,
Çaresiz,zavallı,ademoğlu.

Sultanlığı ezelden unutmuş,
Oyuna gelmiş,çoktan kül yutmuş,
Nefsine uyup yanlış yol tutmuş,
Yolunu şaşırmış insanoğlu.

Kendini bilmektir,en büyük ilim,
Hep bu olmalı,terbiye,talim.
Kendin bilmeyenden olmaz alim.
Boşa kürek çekme ademoğlu.

Yol yakınken yanlıştan çabuk dön!
Mubah değil çünkü gittiğin yön!
Bakma öyle aptal aptal,bön bön.
Kurana kulak ver,insanoğlu.

Mevlam seni nurundan yaratmış,
Akıl vermiş,tam tekmil donatmış,
Peygamberleriyle hep uyartmış
Cahillerden olma,ademoğlu.

07.10.2011 / Antalya