Âdemoğlu Şiiri - Burcu Bir

Her birimiz sana benzedik bir süre
Senin gibi düşünüp, senin gibi yazdık
En azından çabaladık
Çok sevdik biz seni
Ama bir türlü anlatamadık derdimizi
Yazdıklarımız anımsattı yazdıklarını
Ama asla ruhu tutmadı
Başka bir şey vardı seninkilerde
Belki de biz öyle sandık…
Seni çözemezsek eğer, sana ulaşamazdık
Haliyle biz seni;
Karlı dağlar ardında, soğuk sularda,
Kor alevden köprülerden geçince,
Kaf Dağı'nın tepesinde aradık.
Bu ara da kendimizi Simurg Anka sandık
Sana bir türlü ulaşamadık…
Burnumuzun dibindeydi belki sana çıkan yol
Ama bu kadar çabuk çözülürsen de, hayal kırıklığı yaşardık
Ah biz seni bir türlü anlamadık (san sen)
Sen nasıl da anlıyordun bizi
Bir kalp de bin umut nasıl taşıyordun
Erdem diyorduk aslında biz buna
Ama yorulmuyor muydun?

Şahsen benim kahrımda zor, lûtfum da
Aynasıyım ben benim
En az senin kadar tanırım kendimi
Kolay değildi yani işin…

Yaşanmışlıklarına mı güvendik biz senin
Neyin farklıydı bizden
Bildiğimiz Âdemoğlu değil miydin?
Biz Havva’nın, aklı beş karış havada kızları
Her şeye rağmen sevdik seni
Aslında sen,
Sen çok ihmal ettin bizi…

Biz karakaşın, kara gözün için gelmedik ki kapına
Sen bizi bizden iyi bilirsin
Girip gözlerinin kapısından
Gönüllü hapsettik dehlizlerine kendimizi.
Dudakların aralardı bir adım sonramızı
Biz titreyen mum alevlerimizi söndürdük ışığına inanarak
Adanmış pervane bildik kendimizi
De
Işığının bir tek seni aydınlatmadığına inanamadık
Derdin neydi sahi?
Gözlerin bunları bize hiç anlatmadı…

Erdem sendeydi aslında bilmeliydin
Âdemoğlu, bizi görmezden gelmemeliydin
Ummadığın taş baş yarardı
Anlatsan birimizden biri anlardı eminim...