Ademiyet Şiiri - Ahmet Tuncer

Adım insan, sonum toprak
Adım insan, önüm yaprak
Elimde elma, kaldım cascavlak

Alırken de, verirken de borçluyum
Dururken de, vururken de suçluyum
Kalmadı denge, kalmadı uyum

Aldırma be, aldırma geçer
Sen ekersin, onlar biçer
Sen çekersin, onlar içer

Adım adem, geldik madem; kalalım,
Bu dünyadan kam alalım
Dosta düşmana nam salalım

Bugün, bugün olmaz yarın
Sabah olsun, hele akşam olsun
Zaman aksın, ben bakayım

Aldırma be, aldırma geçer
Sen ekersin, onlar biçer
Sen çekersin, onlar içer

Adım deli, gidin geri, gelin beri
İşte köprü, geçin hadi;
Geçmeyenden on dört, geçenden yedi

Baca eğri, duman doğru; tütelim
Neşeye de, kedere de gülelim
Ahir zaman, yanlış hesap, tüyelim

Aldırma be, aldırma geçer
Sen ekersin, onlar biçer
Sen çekersin, onlar içer

Adım hıdır, boyum bodur, hepsi budur
Ye, iç, yuvarlan, kudur
İnecek var, dünyayı durdur

Hesap geldi, yok ki metelik
Yemek nerde; almadık ki azık
İşte şimdi hepten yandık

Haydi yanmaya, haydi arınmaya
Haydi yanmaya, haydi arınmaya