ADEM ve OĞULLARI İlk Ayrılış

Adem ve İlk Ayrılış
I. Evre

yasak meyve yasaktı havva ona tutsaktı
adem yasak meyveden küçük bir heves aldı
mevlasından ayrıldı dünyada nefes aldı
soluduğu havada, keskin bir çığlık vardı
belli ki bir imtihan uzun ayrılık vardı
hatasını anladı dua dua yalvardı
bu dünyada ne varsa manasını kaybetti
mevlasını buldu ve dünyasını kaybetti

Ademin Oğulları ve Arza Tutunuş
II. Evre

aradan yıllar geçti; ademin oğulları
arzda bir gün yaşadı adına ömür dedi
bir güzele tutuldu gel beni güldür dedi
o gelmedi naz etti öyleyse öldür dedi
leylasını buldu ve mevlasını kaybetti

II. Evre

aradan yıllar geçti…ademin oğulları
hırçın yüreği için camdan bir kafes aldı
bu kafese girmeden derin bir nefes aldı
kuş kesti at besledi çocuk sevmek istedi
bu dünyada ne varsa her şeyden heves aldı
dünyasını buldu ve leylasını kaybetti

Ademin Oğulları ve İkinci Ayrılış
III. Evre

Aradan yıllar geçti… ademin oğulları
akşam güneş batarken kalbiyle yalnız kaldı
belki bir dem havasız ve de havvasız kaldı
kendinden önce burdan gelip geçenler gibi
Ruh kökünden savrulup yoğu seçenler gibi
Dem vurdu sazdan sözden maldan mülkten ve meyden
vazgeçmedi bir şeyden yani hiçbir şeyden
yaşamak küsmek değil tükenmek hiç değildi
topraktan sesler geldi duymak için eğildi
bir hayalet topraktan çıkmak istiyor gibi
boşa geçmiş her şeyi yıkmak istiyor gibi
inleyen bir sedayla yeri tırmalıyordu
Belasını buldu ve dünyasını kaybetti

aradan yıllar geçti… ademin oğulları
arzda yaşamak için davasını kaybetti
ötelere uzanan sevdasını kaybetti
leylasını kaybetti mevlasını kaybetti
velhasıl bu dünyada ukbasını kaybetti
belasını buldu ve her şeyini kaybetti,