Adem ve Havva Şiiri - Erşah Hasipek

Adem ve Havva,
Günahları sırtımda yük,
Günahları bir ömürden büyük.

Belki bu yüzden belimin kamburu,
Belki bu yüzden yüzümün çirkinliği.

Ben günahkar ana babanın, günahkar çocuğu,
Ben cennet bahçesinden kovulan,
Bezmi Alemden dünyaya savrulan
Melek değil,ruh değil, fani sayılan.
Günahkar ana babanın, günahkar çocuğu.

Miras kalan ise;
Bir "suçlu" adı
Sılayı terk eden aşık feryadı
Kursağımda kalan kayıp cennet,
Yaşamak için ölen gülüşler,
Ebedi özleyişin sesi,
Arafatta şükür secdesi,
Ve vuslat için sabır savaşı...

Yıllar küçük kalır cezamın yanında,
14 bin yıl geçse Izdırabı kanımda
Cezamın bedeli asırlardan taşar,
Bu ceza bu faninin boyunu aşar.

E. H