Adem Üstüne Şiiri - Zeki Günay

Bir bulut dolaşır da şu gökyüzünde,
Yağar yağmur yağar da dünya üstüne.
Bir çiçek açar da ve bir insan doğar,
İnsan gelir Dünya’ya Âdem üstüne.

Kimi beşer olur kimi ise şaşar,
Gâh şu denizler gâh şu barajlar taşar.
Sorarım size insanlar nasıl yaşar,
İnsan gelir Dünya’ya Âdem üstüne.

Anlamaz insanoğlu dinlemez sözü,
Kuran’da namaz ’da duada yok gözü.
Kimin var ki Allah’a bakacak yüzü,
İnsan gelir Dünya’ya Âdem üstüne.

Gezeriz dolaşırız içeriz boşa,
Sonunda bak vururuz başları taşa.
İster cennet ister cehennemde yaşa,
İnsan gelir Dünya’ya Âdem üstüne.

Görmez misin sen ölen dönmez geriye,
Dün Ahmet öldü bugün ise Hayriye.
Gidiyor insanoğlu ama nereye,
İnsan gelir Dünya’ya Âdem üstüne.

Bu gün biz dinleriz yarın unuturuz,
Hep yalanla kendimizi avuturuz.
Niye cehennemde yanıp kavruluruz,
İnsan gelir Dünya’ya Âdem üstüne.

Doğrulmak için insan şeytanı arar,
Allah’ı unutanlar ömrü hep zarar.
İnsan neden veremez doğru bir karar,
İnsan gelir Dünya’ya Âdem üstüne.

Kuran’da yirmi beş peygamber sıralı,
Hepsinin neden yürekleri yaralı.
Unuttun mu şu ölüm bile sıralı,
İnsan gelir Dünya’ya Âdem üstüne.

İster şiirimi nasihat diye tut,
İstersen şiirimi şimdiden unut.
Boşa dolaşmaz, insan üstünde bulut,
İnsan gelir Dünya’ya Âdem üstüne.

Kul Zeki’nin acı ve gerçektir sözü,
Cehenneme girmesin Âdem’in özü.
Peygamberin mahşerde gözlüyor gözü,
İnsan gelir Dünya’ya Âdem üstüne.

13.01.2019
ŞAİR YAZAR: ZEKİ GÜNAY