Adem Usta Şiiri - Akın Korkmaz

Kamyon yüzünden tanıştık
Sen usta ben mühendis
Beyinsiz bir kamyonun
Beynini okuyacaktık
Deli miyiz biz neyiz

Kamyon kamyonu kovaladı
Adımız çıktı ya bir kere
Yakamızı hiç bırakmadı
Dağ tepe bayır
Düştük kamyon peşine

Hele tamirhanedeki günler
Girip de kanalın içine
Arabayı ameliyat etmeler
Kafana bere geçirirdin
Soğuk kış günü çatal açık
Ustayım ben derdin
Harbiden ustaya çattık

Her taşın altından sen çıkardın
Polis, asker, tüccar
Herkesi tanırdın
Bayılırdın ya belaya
Bıçak, keser, kasatura
Hazır kıta bagajda
Neyse ki ben varken
Uslu çocuk oluyordun
Güldürüyordum seni
İşine gücüne bakıyordun

Şeker Murat’ı da alıp
Uzak şehirlere giderdik
Kamyona tıra dalıp
Elimizi yüzümüzü bular
Kapkara kirlenirdik

Bana yemek ısmarlayınca
Rengin benzin atardı
Görünüşe aldanma
Siler süpürürüm ben
Lokmamı kimse sayamazdı

Bir de köfte yaparmışsın
O mazotlu ellerinle
Bize hiç yapmadın
Alacağın olsun be

Bir keresinde ayağın kaydı
Baş üstü yere çakıldın işte
Tuttuk ama kıpırdamadı
O koskoca gövde
Boş boş baktın ya bir an
Aha gitti dedim içimden
Neyse ki canlandın
Elinde tornavida
Araca daldın yeniden

İşte böyle Adem Usta
Daha çok çekeriz
Kablolar arasında
Kördüğüm oluruz
Asla çözemeyiz