Ne zaman ki kanlı gözlerimle daldım rüyaya
Bir musibetle uyandım sabaha, demiri dağladım öfkemle
Geçmişin pişmanlığını, geleceğin kaygılarını
taşıdım heybemde
İnsan olmaya çalıştım taze sakallarımla
Uzanmaya çalıştım her derde,
Derman olmadığımı bile bile
Hiç bir zaman el bağlamadım Süleyman karşında
Diz çökmedim Rahman'dan başkasına
Oturmadım, oturmam riyakarlar sofrasına
Minnet etmem tabutumun tahtasına
Kazandım ya da kaybettim şu bit pazarında
Tek bildiğim varsa geride iz bırakmadım
Samimiyetle yürüdüm yağmur damlalarında...
Kaldı geçmişimde bin yara biliyorum
Bekler gelecekte binlercesi daha
Mühim değil, Vallahi kanım feda,
Sancılarım şifa olsun cümle İslam'a
Ya İlahiii Adem olmaya çalışıyor !
Onurlu yaşamak sözüyle yaşlanıyorum
Talibim rızana af buyur korkundan değil
Aşkınla koşuyorum menzili maksuda
Umut etmek bize yaraşır umulanı vermek sana
İsmail Çifcibaşı
Kayıt Tarihi : 21.2.2024 00:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!