sehir ustunden ezip gecmis,ve kalmissin uzak diyarlarda gozleri takili.Arama bosuna bir kere gittiyse asla donmez ruhun geri.Birak saril gunahlarina.Cesaretinden sende urkeceksin ama analaki sen onsuzda mutlu olabileceksin.Giden degil unutma kalandir terkeden.Sahip cik sen yinede yalnziligina umut dedigin kandirmacaya kansan zaten birakmazdan ruhunu karanliklarda.Yanlis gozle ariyorsun emin ol asla olmayacak biraktigin yerde.Kayip bir cuzdan degil ki ilan versen en azindan kimligini bulasin.Olmaz deneme denyip yikilma.Cabalama savasma,daha cok aciyor inan bana.Git sende arkanda kara ruzgarla hic dogmayacak safakta...Git,kac kurtul kendinden bir an once azrailin olacak ruhun gelip bulmadan seni...
Sen giderken ben ardındaydım
Hiç bakmadın,ürpermedi bile için
Sen giderken ben yürüdüğün yoldum
Umursamadan topuklu ayakkabılarınla yakmıştın canımı
Durmadı yürek ardın sıra sen istemesende geliyordu
Bir cümle kurumu kadar kolay değil yaşamak.Üç hece beş kelime gerisi gelir diye başlayıp tamamlanmayan bir hikayede kalmak.Yazılmış en kısa dörtlük müsveddesinde yazılmamış belki de anlamı verecek tek kelime.yaşamak yazılmamak yaşamak anlamı kavramamak ve yaşamak anlatamamaktır aslında çok iyi bildiğin bir şeyi.Şimdi yazacağım milyonlarca cümlenin hepsi zırva aslında anlamayacaksın nasıl olsa.
Gece olmuşsa ve yanmıyorsa ışıklarım sebepler arıyorsam yasama dair her hefeste. Yetmıyorsa anılar anlamaya anlam katmaya.Düşünceler boğmuşsa yasamamızı.ışıklarımız hiç yanmıyacak düşlerimiz sonsuz bir umutsuzlukla bize bir şeyler anlatamıyacak.Umutlarımız hiç var olmıyacaktı.
Uzun Bır yoldu Yaşam. Bir gün sen vardın bır gun ben Hep yaşadık kaygılarımızla kayıplarımız açılarımız.Açılarımız benliğimiz. Yüreklerimiz Kırıklıklarımız oldu yaşam kavgamızda.
bulanık yüreğim ve karışık şimdi aklım
direnecek gücüm kalmadı karanlığa
Ve geçerken son vagonu bu keder treninin
ben bu ıssız istasyonda gömülüyorum sessizliğe
Kimse bilmez beni,tanımaz
Neydi bilemiyorum neyle başladı yada, Hayat dediğimiz oyunda bende küçük roller alıyordum. Ders alarak acı çekerek severek.
Her gece bilinmezlerimde kayboluyorum sessizce, derin düşüncelere dalıyorum. Beynimden binlerce hikaye yaratıyorum her birinde sen tüm umutsuzluğunla, her birinde ben karamsarlığımla, hep seni yaşıyorum senin haberin olmadığın bir dünyanın tam ortasında, hep ben çiziyorum yaşananları, umutsuzlukları istemiyorum. Hayallerimi seviyorum, seni yaşıyorum sensiz dahi olsa, benim yarattığım sen oynuyorsun her defasında bu oyunda, kimi zaman sevgilim oluyorsun beni delice seven,kimi zamanda beni hiç sevmeyen.
Zamanın derin çizgisinde geç kalmaktan korkuyorum. Seni kazanmadan kaybetmekten korkuyorum. Kokusunu tenini hisetmediğim birini seviyorum ölesiye öldüresiye. Hayat bana verilmiş yaşamın intikamı alıyor senle.hep isteklerim olmuştu hayata dair.ama hiçbir şeyi istemedim seni istediğim kadar. Kimseyi göremedim sen gibi kimse sen olmaz zaten. Sen benim tek mücadelem.biliyorum çoğu zaman pes ediyorum. Karamsarlığa kapılıyorum. Düşüncelerim beni korkutuyor aslında sensiz kalmak korkutuyor. Hep yeni şeyler deniyorum. Seniz yaşamak gibi senin bahsettiğin olguyu kabullenmek gibi ama başaramıyorum. Hep sana olan aşkım,hayranlığım öne çıkıyor. Bir şeyler beni sana çekiyor. Bilmeden tiryakin olmuşum sen yoken bile seni yaşatıyorum en derinlerimde. Her geçtiğim yolsa senle ilgili bi hatıran var bindiğim her obüste senin suratın var.yolculuklara çıkıyorum senin haberin olmadan senin diyarına, seni marketin önünde bekliyorum hep geçiceksin diye gece evinin önünde yatıyorum perdeyi aralarsın diye, ben bunları her gün yapıyorum aslında her günümde senle ilgili bir serüvenim var bunları anlatmam çok zor belki kaçkez yazmayı denedim ama yazılmıyor beynimde kazılı her biri.
Bu sis bu gizem sanadır sürgün-ü yüreğim’in
Şimdi sırtımda terim dermansız ellerim okşamak ister yüzünü
Hiç olmadığım kadar sevdiğimi anladım seni
Hiç dokunamadığım kadar sahibin olabildim
Bugün Azrail’e rest çektim
Sahip olmadığım yerden soruyor hayat sorularını
İçime ürperti düşüyor aklıma geldiğinde
Adını söyleyemem, adıyla bitmiyor tanımak
O Tehlikeli bir kadın…
Tehlikesi güveni verdiği,
Ne söylesem ne anlatsam sana
Neresinden başlasam ruhunun aynada kapanışıyla
Yürek suskun yürek divane
Ruhun sarıp sarmalar bedeninin en ücra köşelerini
Aklın sana oyun oynamakta yazar kendi kalemini kederli duyguların
Direnme boşuna,
Hem dirensen neye çare şu karanlığının?
İnkar boşa,
Hem de inkarla insafa gelir miyim ben?
Diye haykırıyor yalnızlığım…
Hangi dağda öldü kurt?
Sızım sızım sızlar içim bilirim yasını
Körüklenmiş bir karanlık
En çok sesimi alıp gitti benden
Sustum ve korktum kendi karanlığımdan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!