Karabağ Şuşa bizim
Gönlümüz coşa bizim
Sırada Hankendi var
Askerim koşa bizim.
Nesepsiz olan nesil
Soy kütüğün taşlar,
Her ölümün sonunda
Yeni bir doğum başlar
Sevilmek nasip olmaz, dünyadaki her kula
Sevgiler harcanıyor, değersiz, paslı pula
Bulmuşken bir seveni, çıkartsana tadını
Bu sevda kıskanılır, ne yalan söyleyeyim.
Sen bir taze gülsün, ben ise solgun
Dalından düşecek yaprak gibiyim.
Bu gönül yıllardır, sevdanla yorgun
Suya hasret kalmış, yaprak gibiyim.
Öğrenir ustadan, çırak sanatı
Eksikleri öğret, bırak inadı.
Uçamaz kekliğin kırık kanadı
Sarmayan avcının hiç suçu yok mu
Sarar yürekleri bir ince sızı
Sen şimdi uykuda, bense uyanık
Düşünür dururum rüyalarını.
Bu gönül sevdanla kor gibi yanık
Süslemek isterim hülyalarını.
Türk menem
Nerde bir mazlum görsem,
Onun yanında olup,
Dünyaya insanlığı
Öğreten Türk menem
Telafer de Musul'da
Hayırsızsa evlat, yazık babaya
Babanın yüzüne kara getirir.
Yüz pehlivan gelse yıkamaz amma
Sırtını toprağa, para getirir.
Kısmet fırsat değil çıkmaz karşına
Elde kalan ile mutlu olmaktır.
Ne kadar yalvarıp sunsam arş'ına
Kısmetime düşenimi ver bana
Yüreğime bu sevdayı düşüren,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!