Adem'in Çocukları Şiiri - Peyami Bayram

Adem'in Çocukları

Ne sen beni dinledin,
Ne ben seni anladım.
Sen beni suçlu bildin,
Ben seni masum sandım.

Tanımadık,
anlamadık,
çünkü dinlemedik
can kulağıyla birbirimizi
Sormadık neydi derdimizi.

Bilen varsa söylesin,
herkes hakkını istesin;
bir somun ekmek
bir tas çorba
ve bir bardak su.
Kopardığımız fırtanaysa;
denizlerde dalga doğrusu.

Kim haklı diye sormayın,
herkes haklı zira.
Kendinizi yormayın.

Ölümü düşünmeden
ne konuşun, ne çalışın, ne de yazın
Kim bilir;
kim kime muhtaç kalır
ya kışın ya da yazın.
Unutmayın bir de;
Kardeşiz hepimiz
ortak babamız Adem'de..

Can çıkmadan çıkmaz huy,
sen yine de vicdanın sesini duy.
Sende olanı ver.
Elin uzanırsa ya uzak ya da yakın,
Kimseden birşey isteme sakın.
Zahmet verme hizmetçine bile;
Gün olur hepsi gelir dile..

Doğruluk yolun olsun,
Yüzüne tebessüm dolsun.
Verirken dahi son lokmanı;
Sorgulama hiç kimsedeki imanı.

Yarını düşün;
Çünkü ölüm var.
Bugünü yaşa;
Aldığın nefes kadar.
Dün yaptığın iyiliği unut,
Kabahatlerini hatırla;
Tevbe için elini çabuk tut.

Hep Allah'a sığın,

Yalnız O'na secde et
Yalnız O'ndan iste,

Batılı terk et..

Ne varsa içinde

döküleceği günden sakın

İçindeki gizli sandığın.
O hiçbir şeye muhtaç değildir;
Samimiyet Rabbinin tek isteğidir.

Teslim olursan O'na
Tasa yok artık sana..

Peyami Bayram
14 Mayıs 2020
21 Ramazan 1441
İstanbul