Âdem'in Bâzı Oğulları... Şiiri - Ulvi Ziya

İhtirâsı sonsuz,doyumsuz bir birâder;
Ömrünü harcayıp,nice emval cem eder...
Yıllar yılı,şeytanca,çok uğraşlar verip;
Yığdığı her şeyi,ele bırakır gider...

Dünyâyı put edinenin boş çabaları...
Hanları,hamamları,lüks arabaları...
Betonarmeleri,tahta tarabaları...
Sonuncu,büyük depremde,hep olur heder...

Yaşıyorken, ateş olup canları yakan;
Dünya denen bataklığa kazıklar çakan;
Nihâyet,her şeyi sele,yele bırakan;
Sorguya çekildiğinde, acep neler der...?