Adem in Ağacı Şiiri - Adnan Öztürk

Adem e yaklaşma dedi
yaklaşma, yakınlaşmanın zıttıydı
dilediğiniz yerden yiyin diyerek
uzak durmasını istedi
Ağaca yakınlık duyma,
yaklaşma,
yakınlaşma,
sahiplenme
dilediğinizi yiyin ama sahiplenmeyin
dilediğinizi yiyin ama yaklaşmayın
dilediğinizi yiyin ama yakınlaşmayın
şu ağaca diyordu
sadece şu ağaca
ağacı sahiplenmeyin diyordu
yakınlaşma olmaması gerekendi
zulumdu
içerdekilerin dışarı çıkmasıydı
isteklerin, arzuların açığa vurmasıydı
Sadece meyveler yetmedi
Ağaç bizim olmalıydı
sadece bizim
hatta benim
sahiplenmeye soyundu Adem
utancı unutarak soyundu
sahip olmaya
ve Cennetten çıktı sahiplenerek
bizlerinde her gün çıktığı gibi
sahiplenerek her şeye ve her üstünlüğe
kutsal bekçi üniforması giyerek
Ve soyunmaktan utanmayarak
Her şeyin ve her sonun
Tek sahibi olduğunu
ve Tek mirasçısı olduğunu unutarak.
Ve Adem anladı hatasını
belki bir ağacın altına gömüldü
o bizim sahiplendiğimiz ağaca.
Ağaçlara sevdamız büyüdü
Sorumluluklarımızı ve hikayemizi unutarak.