Durduğum her yer gibi, ayrılıkların kavşağında bekliyordum. Dündüm daha.
Zaman kurulmuş bir cümlenin ana fikrini anlamadan pimi çekilmiş bir bomba
tafrasında suratımda patlıyordu. Önceleri bir nehir sonsuzluğuydu sana olan
düşlerim, şimdiyse bir nehrin susuzluğu aşk denen sonsuz serüvenin,
Kime aldanmıştı Havva,
Elmanın kırmızılığına mı?
Yoksa Âdem’in gözlerine mi?
Şemsiye yapımcıları
ıslanmaktan
tek kişiyi koruyacak genişlikte
kesince kumaşları
yağmur değil
yalnızlıktır yağan
Devamını Oku
ıslanmaktan
tek kişiyi koruyacak genişlikte
kesince kumaşları
yağmur değil
yalnızlıktır yağan




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta