Durduğum her yer gibi, ayrılıkların kavşağında bekliyordum. Dündüm daha.
Zaman kurulmuş bir cümlenin ana fikrini anlamadan pimi çekilmiş bir bomba
tafrasında suratımda patlıyordu. Önceleri bir nehir sonsuzluğuydu sana olan
düşlerim, şimdiyse bir nehrin susuzluğu aşk denen sonsuz serüvenin,
Kime aldanmıştı Havva,
Elmanın kırmızılığına mı?
Yoksa Âdem’in gözlerine mi?
Seni her özlediğimde sevgilim,
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
Devamını Oku
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta