Durduğum her yer gibi, ayrılıkların kavşağında bekliyordum. Dündüm daha.
Zaman kurulmuş bir cümlenin ana fikrini anlamadan pimi çekilmiş bir bomba
tafrasında suratımda patlıyordu. Önceleri bir nehir sonsuzluğuydu sana olan
düşlerim, şimdiyse bir nehrin susuzluğu aşk denen sonsuz serüvenin,
Kime aldanmıştı Havva,
Elmanın kırmızılığına mı?
Yoksa Âdem’in gözlerine mi?
Dönebilmek o dönüşü olmayan yollardan
Sürekli bir aldanış bir daha bir daha
Hiç bitmeyecek gecelerden bir sabaha
Çikabilmek ve sevmek durmadan usanmadan
Konuşmak konuşmak gözlerle fısıltılarla
Devamını Oku
Sürekli bir aldanış bir daha bir daha
Hiç bitmeyecek gecelerden bir sabaha
Çikabilmek ve sevmek durmadan usanmadan
Konuşmak konuşmak gözlerle fısıltılarla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta