Üç melek beni cennete koydu
Önüme sürdüler bir altın tepsi
Tepsinin içinde elmanın hası
Dediler
Yeme elmayı,alma günahı
Ve gittiler
Kalakaldım
Altın tepsideki elmayla bir başıma
Baktım elmaya
Tanrı işi
Dedim; yemezsem günah be!
Üstelik çürüyecekti
Isırdım elmayı
Bozdum tılsımı
Ansızın belirdi üç melek
Gök karardı
Melekler kızmıştı
Korktum kaçıyordum ki tuttular
Dediler; yemiyecektin elmayı
Dedim; hani elmaydı bu
Ben yemişim asıl ayvayı
Dediler; cennet haram sana
Artık yaşayacaksın dünyada
Koydular beni dünyaya
Yapayalnızdım orda; birbaşıma
Dedim; yemesemiydim elmayı?
Başladım yürümeye
Cennette iş kolaydı
Dünya bambaşka bir olaydı
Karnım acıktı aş yok
Canım sıkıldı uğraş yok
Dedim; ne ederim ben burda?
Tam o sırada rastladım Havva'ya
Dedim; ben Adem
Sürgünüm dünyada
Dedi; ben Havva
Yoldaş olurum sana
Açtım ellerimi oracıkta
Diz çöküp yalvardım Tanrıma
Ulu Tanrım büyüksün
Şu Adem kulunu bağışla
Ceza nerde anlamadım amma
Şu dünyada yalnız komadın ya beni
Ne kadar şükretsem azdır
Kayıt Tarihi : 1.4.2006 02:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne kadar şükretsem azdır
çok güzel bir şiir okudum..............
tebrikler
saygılar
Bir eli ceza verirken,ödül verir ötekisi.
Yalnızlık en büyük ceza dünyada tebrikler.osman balkıs
siz varolun!...anlatiymis ha?...anlatinin oldugunda vardir bir hikmet...anlayabilmek ama ne cok marifet....olsun, becerdim iste nihayet...
siz varolun! cok hos bir anlatim, cok hos bir sempati, cok hos bir sevginizi katmayi esirgememissiniz...bu paylasiminiza tesekkür ediyorum...
sevgi, saygilarimla tebrikler
TÜM YORUMLAR (6)