Adem Havva Üryan Şiiri - Zeki Günay

Sensin Rahman Rahim yüceler yüce Yarab,
Azrail seslendi, ver kendini Ey turab.
Adem yaratılacak, ma, tin, tini lazib,
Hame-i mesnun, salsal, fehhar, Adem mihrab.

Ey Nur Adem anlat cennette tüm eşyayı,
Melek hayran kalır, şeytan görür rüsvayı.
Secde etmez böbürlenir lain azazil,
Cennetten kovulur, lanet eder dünyayı.

Adem'e eş yaratıldı ince topraktan,
Havva narin idi, çökdeki pak seraptan.
Adem Havva haram meyva, bedenler üryan,
Avret yerleri ört, cennetteki yapraktan.

Adem Havva feryat, Hakk Adem tavaf yeter,
Adem bir yanda Havva'sı bir yanda beter.
Havva'nın sırt dağda, Adem gezinir yolda,
Adem bulur Havva'yı, saçdan eşarp iter.

Kul Zeki, Cebel-i Rahme, güneşli Hava,
İlk orada buluşmuştu Adem ve Havva.
Evlendiler çocukları geldi dünyaya,
Kabil habil arasında, ilk büyük kavga.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY