Adem Havva Şiiri - Zeki Günay

Ey Adem ma döküldü, cennete turaba,
Tin oldu tini lazib, kul sen er murada.
Hame-i mesnun, bedeni erdi surada,
Salsal sıcak esti, şeytan bakar turaba.

Fehharda kırk yıldır, pişti Adem Ey havva,
Allah nur üflerken, şeytan içinde kavga.
Emretti teala, secde edin bu kula,
Şeytan Adem arası, oldu kıtal vuka.

Bir zaman azazildi iblis ol kovuldu,
Adem haram yedi, beden çıplak boğuldu.
Adem havva secde, Allahta büyük nida,
Şeytan güldü dedi, Adem Havva kovuldu.

Adem Havva dünyada, Allah'ım af dedi,
Şeytan cine seslendi Adem haram yedi.
Adem'in bitmedi, şeytandan yana derdi,
Sonunda Kabil, Habil'i taprağa verdi.

Ey kul Zeki, bu hikaye hayli çok uzun,
Adem buz kesildi, Kabil ekti kin tuzun.
Havva turab dövdü, dinmedi içte sızın,
Kabil sen ne yaptın, amel defterde yazın.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY