artık kalbim yok ağladığımda sana
düşündüğümde seni artık kalbim yok
seni anlatırken birilerine, atmıyor kalbim
atmıyor kalbim seni gördüğümde rüyalarımda
istediğin gibi yaptım; artık kalbim yok!
küçük bir velede verdim onu, oyuncak niyetine
çınar ağaçları ölüm orucunda
haşarat ayaklarımla geldim geceye
bu şehir şimdilik şurda unutulsun
uzun bir bıçak vardı ya avucumda
kendi kendini kanatırdı sessizce
Sevdiğin Müddetçe
Ve Sevebildiğin Kadar
Sevdiğine Herşeyi Verebildiğin
Müddetçe Ve Verebildiğin Kadar
GENÇSİN...
daha isimlerimizi yazamadık kumsalın kitabına
kazınmadı aşkımızın şekli bir ağaç gövdesine..
ne yıldızların şarkısını dinleyebildik gecemiz oldu
ne de sabahı karşılayabildik gözlerimizle..
daha yanmadık özlemin kazanında kavrulmadık
nisan yağmurlarında ıslanmadık bile..
ÖP BENİ
Sana üşüdüğümü söylüyorum. Çocukmuşum da sanki çamura çıplak ayaklarımla
basmışım soğuk bir kış gününde. Annem mi geliyor sen mi geliyorsun koşarak
içine akıtmaktır gözyaşlarını bazen hayat...susmak, susturulmak.....susacaksın ki yaran kanayacak; içine işleyecek....boşvermeyi öğreneceksin....sendelesen de tabanların yere sağlam basacak....yoksa inanma elinden tutanların sırada beklediğini....yalandır senden gayrısı yalan...inanma dünyanın yuvarlak olduğuna...dört duvar çevrili dünyan... ki, her inandığında başını vurup kendine gelesin diye....bundandır her çarpışın acı oluşu...kalk şimdi ayağa! ....sok başını musluğun altına...buz gibi olsun su ama...sonra bak aynada kendine! ...o duvarları yıkamayacak biri varmı karşında? .
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!