Adem Gazeli Şiiri - Reşat Coşkun

Günlerim tükenmedi gitti.
Yarına varmamak tesellimdir.
Karamsarlık sayma melalimi
Unutamadım bir türlü evvelimi

Sürgün günlerinde
Teessürüm tahammülümün
Sınırını çoktan geçti.
Hüznüm aldı başını yürüdü.

Kendimi bildim bileli
Yüreğim vurgun bir kuştur
Dönüp bakmadım avcıma
İpimi saldığım kuyularda
Kovam ne su ne Yusuf doldu.
Kadim kitaplarda
Muştu babında
Senin adın yazıyordu.

Oynaya oynaya yoruldum
Beklediğim kervan geçerken
Uyuyacak kadar yorgunmuşum

Gülistanda gezinirken
Bir göz arpacıkta...
Bülbüller hüzzam öter
Mahur gezinir
Gazel zamanında

İlk vukuatım öncesi
Bilmiyordum
Yalan kelimeleri.
Alçakların cinnet çığlıkları
Bana kahkaha gösterildi

İki kulağımda iki kadın lebi
Şehvetleriyle örterlerken edebi
Biri Havva öteki Züleyha
Hikayem burada bitmedi

Örecekse duvarımı Hızır örsün.
Ama İblis örmesin.
Aklıma gelen başıma gelsin.
Yalnızca bir defa
Tırmandığım minarelerde
Mihraptan ezan okunmasın bu defa.

Bir adam görünsün şehrin ucundan
Gözleri aydınlatsın yine geceyi
Kurumuş dallar fışkınlarla yeşersin.
Savruk adımlarım karar bulsun.
Kavuşsun eski endazesine

Gülistanda bir göz
Gezinirken arpacıkta
Bülbüller hüzzam öter
Mahur gezinir
Gazel zamanında....