Adem Evlâdı Şiiri - Nevzat Güleç

Bir Adem Evlâdı, gelir Dünya ya.
Bir insan evlâdı bebek var ya.
Yalnız kalır, kimse olmaz ya.
Yalnız değil, onunla melekler var ya.

Büyüdük ce Adem evlâdı yanılır.
Anne, baba, kardeşi tanır.
Eş, evlâd der, yalnız kalır.
Sahibini Mevlâyı unutur yanılır.

İnsan büyüdükce yalnız olmadığını sanır.
İnsan kemale erdikce sahibini tanır.
Ergenlikte melekler onu bırakır.
Yalnız değildir,Mevlâsını tanır.

3 Şubat 2013 Kütahya / Dumlupınar

(((Ahlat)))